Happy Water

Waarom liggen onze kleren door de hele kamer, heb ik zo'n droge mond en waarom heb ik spierpijn in mijn benen?

Langzaam begint me te dagen wat de oorzaak is van deze vreemde ochtend terwijl ik een slok water neem van de fles water die naast ons bed staat in de hotelkamer in Sapa.

Na de avonturen op het water in Halong Bay zijn we direct naar het treinstation gereden in Hanoi om die nacht nog naar Sapa te gaan. Tja, dat krijg je onder tijdsdruk.. Voor het eerst een nachttrein, de slaapbedden waren al vol dus moesten we het doen met een zachte zitstoel. Niet heel ideaal, maar al lang beter als de houten stoelen die ze ook verhuren in de trein. En voor de prijs van 8 euro ga je niet moeilijk doen als low budget reiziger. In Nederland kan je voor die prijs een retourtje Den Haag kopen vanuit Leiden.

Na een prima nacht, zal vast komen door alle indrukken in Halong Bay, en een paar enorm opgezwollen voetjes van het zitten komen we om 9 :30 uur aan in Sapa. Ready for a brand new day.. Of nouja, na een verfrissende douche waren we echt ready!

Aangezien Sapa hoog in de bergen ligt is het klimaat er heel anders als in het zuiden. Aan het begin van onze reis ontmoette we mensen die zich hier met alle kleding die ze bij zich hadden, hadden moeten opwarmen omdat het zo enorm koud was in Sapa. Wij bleken aan ons altijd fijne zomerkloffie voldoende te hebben omdat het weer vanaf begin maart hier elke dag een beetje beter word. Dat heeft Branko goed uitgevogeld vanuit Nederland.

Het stadje word gevuld met vietnamesen en de bevolking uit de bergen. Een prachtig gezicht om deze traditioneel geklede mensen rond te zien lopen en het plaatsje zelf is ook erg mooi door de prachtige uitzichten over de bergen.
Al snel werden we benaderd door een paar van deze traditioneel geklede dames met een stralend gezicht. Of we het leuk vonden om met hen een wandeltocht naar hun bergdorp te maken..

Hoe kun je daar nu nee op zeggen?! Maar wel nadat we beetje zijn bijgekomen van die opgezwolle voetjes..

De volgende ochtend waren we er helemaal klaar voor! Gewapend met onze wandelschoenen, lees: all stars, een fles water en een camera.
Samen met een Pools stel hebben we de trekking, zo noemen ze officieel een wandeltocht door de bergen, gemaakt.
Waar we al na 10 minuten bergopwaarts helemaal kapot waren bleek dit nog maar het begin van de tocht te zijn. Tussen de ongerepte natuur, langs buffels, door kleine bergrivierjes, onhandige stenen paadjes, stijle afdalingen vervolgde onze reis. Soms liepen we door een ander dorpje waar we dan kindjes van 3 tot 7 jaar dezelfde route zagen lopen die net uit school kwamen. Want hoe afgelegen die dorpen ook zijn, er is altijd een klein schooltje aanwezig. Ook waren er onderweg vele mensen hard aan het werk om het land om te ploegen voor hun nieuwe oogst. Vele prachtige uitzichten kwamen voorbij en ondertussen leerde wij steeds meer over de cultuur van deze bergbewoners die zelfs hun eigen taal hebben.

Na zo 'n vijf uur op deze manier te hebben gelopen kwamen we (eindelijk) aan bij het huis van een van de dames. Ik durf eindelijk niet vol uit te noteren aangezien wij europeanen totaal niks mogen zeggen als zij deze wandeling afleggen op goed schoeisel met drie dames die op slippers, waarvan een dame zelfs zeven maanden zwanger, deze route soms wel vier keer pek week lopen.

Het huis bestond uit hout en golfplaten als dak. Verder waren er twee matrassen in het huis, wat kleine houten krukjes, een grote voorraad rijst, heel wat varkens, kippen, honden en katten, een gat in de grond als kookgelegenheid en een televisie!
Zij woont hier samen met haar man en drie kinderen en zo zie je maar dat je als mens helemaal niet veel nodig hebt om gelukkig te zijn!

Maar ik hoor jullie afvragen waarom dan dit verhaal begon met die vreemde opening, want tot nu toe ziet deze dag er heel onschuldig en gewoon uit. Laat ik daar dan nu eindelijk op terug komen.

Terwijl wij met liefde onze voetjes bevrijden uit de schoenen en de schaduw opzochten, begonnen de dames onze lunch voor te bereiden vanuit hun gat in de grond en het vuur wat ze daarin hadden gestookt.
Een luxe lunch van paddestoelen, tofu, bambooblad, vreemde groente en uiteraard een grote kom rijst werd al snel geserveerd.
Om het eten helemaal op te krijgen serveerde ze ons Happy Water, dit is een eigen gemaakte soort tequila, wat zij graag in gezelschap drinken.

Mensen die wel eens op een foute avond tequila shots hebben gedronken spreken uit ervaring dat er lekkerdere drankjes te bestellen zijn. Oftewel, na elke shot was je blij dat er nog wat van de vreemde groente over was om de vieze smaak weg te krijgen.

Aangezien de hele fles leeg moest, gingen we uiteindelijk half lam, wiebelend en op gevaar voor eigen leven het laatste stukje berg af. Waar we na een warm afscheid en vele bedankjes voor de geweldige dag met opluchting achterop de motorbike stapte zodat we veilig en wel weer terugkeerde in Sapa.

Wat ik me verder herinner is dat we nog wat biertjes met de Poolse mensen hebben gedaan, pizza hebben gegeten, heeeeeel eventjes op bed gingen liggen..... En toen dit verhaal ben gaan schrijven op het balkon in de vroege ochtend zon, nadat alles me weer helder werd, terwijl Branko nog brak ligt te zijn. Die ga ik nu maar eens wakker maken;)