Toilet-, Jungle- en andere avonturen

We zijn weer in het land waar het allemaal begon!
Want jawel, de minivan brengt ons op dit moment in sneltreinvaart door Thaise landschappen.

Nu hoor ik jullie denken, huh, wat, hoe, wanneer? De vorige keer werden jullie nog brak wakker in een hotelkamer in Sapa, oftewel Vietnam.

Voor mij voelt het ook even onwerkelijk. Laten we samen eens de afgelopen dagen doornemen.

Sapa: werd verlaten op de beruchte brakke dag. Het leuke van deze laatste Vietnam dag was dat hij nog brakker werd toen bleek dat we een mini busje hadden voor de lange rit naar Laos die oorspronkelijk bestemd was voor 25 man, maar ze het voor elkaar hadden gekregen om er 36 man in te krijgen. Om een lange reis kort te vertellen: dat waren heel wat uurtjes knusjes bij Branko op schoot en met een kotsende vrouw in de bus was het zacht uitgedrukt: een uniek afscheid van Vietnam;).

Laos: bestemming nummer vier!
Met een tussenstop om eindelijk de benen en andere ledematen te strekken, op te frissen, bij te komen, en te slapen ergens in een dorpje waar Laos kinderen in shock waren bij het zien van twee in het chloor gevallen mensen, konden we de laatste uurtjes richting Luang Prabang weer helemaal aan!

Luang Prabang: Was onze bestemming voor de Pasen.
Dit jaar kwam er geen haas of ei (nouja, op ons broodje omelet dan;)) aan te pas. Maar in ruil voor de heerlijke chocolade eieren hebben we onszelf al slingerend ondergedompeld in een prachtig helderblauwe waterval..

Helaas werd Branko in dit stadje overvallen door een voedselvergiftiging. Als je verhalen van andere reizigers leest, hoort het in het totaal-pakket van reizen-door-Zuid-Oost-Azie thuis. Maar veel liever hadden we deze ervaring aan onze neus voorbij zien gaan.
Na heel wat ritjes op de fiets voor Suzan om de nodige medicijnen en watervoorraad in te slaan, en heel wat bezoekjes aan het toilet voor Branko besloten we maar dat we beter ergens anders heen konden gaan voordat de riolering van het hotel het zou begeven...

Om te kunnen aansterken, de billen wat rust te geven, wat meer van Laos te zien behalve het toilet, en weer een andere vorm van reizen aan te nemen kozen we ervoor om ons reisplan om te gooien.
Op de planning stond Vang Vieng en Vientiane, twee grote, populaire steden in Laos. Maar omdat haast iedere grote, populaire stad in Azie hetzelfde is voelde wij weinig gemis toen we de steden inruilden voor adembenemende natuur en sensationeel avontuur!

Per slow boat zijn we in twee dagen naar Huay Xai gevaren via de Mekong. Deze rivier stroomt door Thailand, Cambodja, Vietnam en Laos. In al deze landen wordt deze rivier veel gebruikt voor transport, handel, als badkamer en als speelterrein. Geen rondje Westland of door de Leidse grachten varen, maar een compleet andere wereld aan je voorbij zien komen terwijl de boot je lekker vooruit tuft. Ideaal!

Huay Xai: een miniscuul plaatsje waar de meeste toeristen maar voor een ding komen: The Gibbon Experience.
En wat voor experience!
Branko's lichaam was voldoende aangesterkt waardoor we zondagochtend geheel gekleed in onprofessionele jungle kleding (we zien heel wat toeristen voorbij komen met de gehele North Face collectie aan hun lijf, terwijl wij, als low budget reizigers, meestal op onze afgetrapte all stars aan komen kakken) klaar om de jungle te gaan verkennen.

Vanwege gebrek aan auto of ander voertuig op wielen de afgelopen maanden zijn we vrijwel klaargestoomd voor de 4-daagse. Dus de flinke wandeling bergopwaards ging ons af alsof wij Nederlanders nooit anders doen dan stijle bergen beklimmen in ons platte landje.

Eenmaal hoog genoeg werden we beloond met heel wat ziplines. Jullie kennen ze vast wel van vakanties in Frankrijk of de Ardennen. Van die kabels in de lucht waar je met sneltreinvaart via een catrol naar de andere kant vliegt. Geweldig! Deze ziplines waren soms wel 700 meter lang en God mag weten hoe hoog we boven die jungle hebben gehangen aan een paar touwtjes haha!

De experience werd helemaal compleet toen we aankwamen bij onze boomhut, onze slaapplaats voor de nacht.
Dat noem ik nog eens een experience... Op 60 meter hoogte op een paar houte planken in een boom, tussen alle wilde dieren/insecten op een matrasje slapen.

Door de vele belevenissen, en het feit dat als je als enige in de jungle een paar lampen aanzet je binnen no time het doelwit bent voor honderden insecten, kropen we moe maar voldaan ons bedje in...

'Ineens staan er vreemde jungle mensen in de boomhut, een dood uitziende man wordt naast ons bed gegooid met de melding dat als er te weinig Nederlanders zijn die avond, wij ook zo eindigen...'
Met een schrik word ik wakker, was dit een droom?! Hoe laat is het? half 1.. 'Branko, branko.. Wakker worden.. Wil je me even zeggen dat het een droom was en dat er geen vleesetende mensen in de jungle leven die vanavond graag een stukje gebraden Suzan en Branko op hun bord hebben?!'
Half slaperige Branko sust Suzan (die zich afvraagt of ze maar eens moet stoppen om thriller boeken te lezen) rustig in slaap..

Prachtige vogelgeluiden en andere dieren die langzaam wakker werden was die ochtend onze wekker. Na de wat hectische start van de nacht, en toen Suzan kon concluderen dat ze veilig en levend wakker waren geworden... waren we het meteen eens dat deze jungle tocht met overnachting een ongelofelijk gave en unieke ervaring was!