Vijf stappen vooruit

Wat vind je van het toerisme in je land? 'Leuk!'
Er wordt hier veel gebouwd zie ik, vind je dat niet jammer? 'Nee, is juist goed. Zo kunnen er meer toeristen komen.'
Maar de concurrentie, zijn dat wel Indonesiërs of alleen maar rijke Amerikanen die jullie overwinnen met geld en luxe? 'Ik zie buitenlanders niet als concurrentie, dit heeft geen enkele zin. Hoe het over een paar jaar is, geen idee. Tien jaar geleden zag alles er hier heel anders uit, toen wist ik ook niet dat ik nu deze sunset bar zou hebben. Dus hoe kan ik weten hoe het er de volgende tien jaar uit zal zien? Vandaag is vandaag.'

Typisch Nederlanderse vragen (groei, ontwikkeling, observatie en innovatie) hoor ik mijn mond uit rollen met de beste bedoelingen. De nuchtere antwoorden van de man onthutsen en inspireren me tegelijkertijd.


Een kleine greep, uit de grote denkspinsels van een gemiddeld mens: ben ik goed bezig? Spaar ik voldoende? Ben ik wel sociaal genoeg?
Wat als... ik weer ga studeren? Kan ik dan wel rondkomen? Wat als... we naar een groter huis verhuizen, worden we dan gelukkiger? Wat als... ik mijn gevoel ga volgen in plaats van mijn verstand? Beland ik dan niet in de goot? Wat als... ik eerlijk ben tegen die goede vriendin over mijn gevoelens, raak ik haar dan niet kwijt?


Wat weet een mens over morgen? Wat weet een mens nou zeker? Wat als...
Belemmeren al deze toekomst gedachten niet onze dagelijkse bezigheden? Kunnen we op die manier wel genieten van hetgeen wat we NU aan het doen zijn, de keuzes die we NU maken en de dingen die we NU zeggen?!
Of loopt ons hoofd altijd dagen, maanden of zelfs jaren voor op het moment waarin we op dit moment zijn?

Vraag jezelf af...
Wat voel jij nu? Wat zegt jouw hart diep van binnen? Heb je dromen? Waar heb jij vandaag behoefte aan? Is er iets wat je al tijden tegen iemand wil zeggen? Of iets dat je al tijden dolgraag wilt doen? Waar wordt jij gelukkig van?

Vandaag weet je dat je leeft, vandaag kan je het verschil maken. Laat angst voor falen vallen, laat verplichtingen, goedbedoelde meningen even opzij en luister naar jezelf. Vandaag heb je, en is het de bedoeling dat jij je fijn en gelukkig voelt, dat de dag voor jou waardevol aanvoelt.
Morgen is morgen... en komende jaren zijn nog ver, en niet zeker.

Ook ik maak me schuldig voor de dagelijkse grote vragen die ik zojuist opnoem, maar ben ook geregeld 'slachtoffer' van de goedbedoelde vragende Nederlander. Freelance: maar kan je dat wel jaren doen? Reizen: moet je niet vastigheid en zekerheid in Nederland opbouwen? enz.
Op het antwoord dat ik er vandaag gelukkig van word en dat zeer waardevol vind, en er in vertrouw dat het altijd goed komt. Zorgt ervoor dat ik geregeld blikken ontvang die doen aflezen dat ik mogelijk 'de boot heb gemist'. Iets wat mij op dat moment onzeker maakt, en de hersenspinsels weer overuren laat maken.

Maar vandaag besef ik me het volgende:
Wij Nederlanders leven altijd vijf stappen te ver vooruit. We kunnen moeizaam van het nu genieten.

Maar uiteindelijk gaat het om nu, je gevoel van vandaag, de dingen die je nu zegt of doet, wat je vandaag kan betekenen voor de mensen om je heen en voor jezelf.
Wat hebben we aan altijd maar die vragen voor later, als niemand ons kan vertellen hoe 'later' er uit zal zien? Of 'later' er überhaupt zal zijn?

Wat is goed of fout, wat is slim of dom, wat is perfect? Uiteindelijk is iedereen ook maar een mens op zoek naar zijn of haar geluk.
Hiermee wil ik niet zeggen dat je je volledig het leven aan het leven moet overgeven zonder enige vragen of keuzes, een doel voor ogen hebben stimuleert alleen maar.
Wat ik alleen wil zeggen: handel niet uit verstand maar uit gevoel.

Wat mij betreft mogen we mogen allemaal een voorbeeld nemen aan de Indonesiër in zijn sunsetbar: 'Ik weet niet hoe het over tien jaar is, tien jaar geleden had ik dit ook niet verwacht, mijn eigen bar met zonsondergang. Maar nu is het goed, dus nu geniet ik:).'


Wij, Branko en Suzan, hebben prachtige foto's geschoten van natuur en mens, we hebben dingen gedaan die zeker veel likes op zouden leveren op Facebook. Onze bruine huid verraad dat we in deze koude tijd zijn weg geweest. Maar deze levensles is niet zichtbaar op onze foto's, of op Facebook updates. Maar mogelijk wel het mooiste geschenk dat we hebben mogen ontvangen in deze vier weken.
Daarom dat ik dit graag op deze manier met jullie deel (hoe eng ik dat ook vind, omdat het zo persoonlijk is).

Bedankt weer voor het lezen van onze avonturen in het buitenland!
We zijn onderhand weer veilig en wel in het koude maar knusse Nederland aangekomen.
Wat ons betreft vullen we de avonturen van Branko en Suzan weer snel aan want jawel; de reiskriebels zijn er alleen maar weer groter door geworden!

Maak er een mooie dag van!
En tot de volgende keer maar weer...