Het Pai-Virus

Het Pai-Virus

We hebben een virus opgelopen..
Gelukkig dit keer geen voedselvergiftiging of andere inwendige klachten. Maar laten we het het Pai-virus noemen... Pas op tijdens het lezen want wie weet steken we je aan;)

Waar onze afgelopen weken vooral bestonden uit ongelofelijk veel ervaren, cultuur snuiven, nieuwe talen leren, busritten, beleving na beleving hebben.. Bestaan de laatste twee weken van onze reis vooral uit hangmatten, houte hutjes, reggae barretjes en al dat soort ontspannen hippie-achtige activiteiten.

In Pai was het bijkomen van alle avonturen, maar ook plannen maken voor de laatste 14 dagen van onze veelzijdige en o, zo geweldige trip.
We wilde doldoldolgraag Myanmar/Burma bezoeken. Het land dat pas sinds een aantal jaar voor toeristen toegankelijk is, en daardoor nog ongelofelijk puur en onaangetast. Iets waar wij enorm voorstanders van zijn!

Vanuit onze hangmat in Pai namen we even alle voor-en nadelen door...

Battle: Myanmar v.s Thailand

Accomodaties:
Myanmar: Slapen op straat/tempels omdat er niet voldoende accomodatie is
Thailand: Zeker van een (goedkope) slaapplek, indien gewenst zelfs met hangmat en palmbladdak

Reistijd:
Myanmar: Per vliegtuig heen, hooguit 10 dagen tijd om het enooooorme land te bekijken
Thailand: Zijn we al, overal staat busje/boot/taxi klaar voor volgende bestemming

Beleving:
Myanmar: Unieke ervaring, maar wel een hele nieuwe cultuur, taal en geldsoort en hollen hollen hollen om zoveel mogelijk in korte tijd te zien. En met 45 graden een bergtocht maken van acht uur, klinkt niet heel ontspannen
Thailand: Heel veel witte Malibu stranden en als hoogtepunt een echte officiele beruchte Fullmoonparty!

Als reiziger sta je soms voor zware keuzes, zoals de grote vraag waar je vandaag weer eens zal gaan eten. Maar soms... moeten er echt oerhollandse knopen doorgehakt worden en dit was zo'n moment. Zo gezegd zo gedaan..

Toen er eenmaal besloten was, kreeg dit stel het in hun bol. Ze zijn vanuit Pai met een illegaal busje naar Bangkok gegaan. De illegale kwestie kwam door het oud en nieuw/Songkran, door de enorme opkomst van locals in het gebied waar we zaten waren alle bussen, treinen en vluchten volgeboekt voor de komende dagen.. Totdat Branko ineens een samenzweerderige blik van de dame achter het busloket kreeg, en wij wisten dat we misschien toch niet voor het eerst deze reis vast zaten op een bestemming.
Heel wat geld en kilometers later stonden we om 4 uur 's nachts met backpack en al in Bangkok.
Na een ochtend in de kleverige stad rondgezworven te hebben op zoek naar een reis, stonden we sneller dan we zelf konden beseffen met twee vliegtickets in ons kontzak in de Bangkok Airlines Lounge te genieten van allerlei gratis hapjes die we konden nuttigen voordat ons vliegtuig vertrok naar......... Krabi, een prachtig stukje Zuid Thailand!


Ton Sai Beach, ooit van gehoord?
Wij ook niet.. Tot een van onze ontmoette reisgenootjes ons deze tip gaf. 'Als jullie Pai leuk vinden, is Ton Sai ook zeker iets voor jullie.. Pai, maar dan aan het strand' wist ze ons te vertellen. Zo gaat dat op dit soort reizen, je spreekt hier en daar mensen over leuke bestemmingen, een innerlijk blij vogeltje gaat zingen bij het horen van beschrijvingen en zonder enig research laat je jezelf naar de aangerade bestemming exporteren..
Zo zaten wij dus 30 uur later opeens op een stukje Zuid Thailand dat inderdaad een strand had, een aantal bungalows, vooral dreadlock-hebbende-reizigers, electriciteit dat alleen 's nachts aan kan en een unieke ervaring: geen wifi.
Hier hebben we drie dagen genoten van de knusse gezelligheid van het miniscule stukje toerisme. Branko heeft met twee Amerikaanse jongens geklommen op rotsen, terwijl Suzan zich heeft uitgeleefd op alle circusatributen die overal aanwezig waren en ook volop gebruikt werden. Koortdansen, hoolahoopen, jongleren en voor de gevorderde veel gezwaai met stokken met vuur.
Uiteraard kwam het kind in deze twee los en zij hebben zich dan ook uitstekend vermaakt! Branko heeft nog een mooie souvenir overgehouden aan deze acrobatiek. Toen hij, tijdens zijn Adriaan(van Bassie)-mood op het geniale idee kwam om door Suzan's rollende hoepel te lopen, vergat hij even dat aan de andere kant van de hoepel een koort gespannen was.. Waardoor hij door het overweldigende gevoel dat zijn hoepel-kruip-act gelukt was hij even niet oplette en sindsdien met een mooie schram op zijn neus rondloopt. Iedereen wil nu uiteraard het sterke verhaal weten achter dit oorlogswond maar helaas wordt dit verhaal niet met liefde door Branko verteld;).

Nu zijn we aangekomen op onze aller aller laatste bestemming *snik*, Haad Salad op Koh Phangan. Een van de mooie eilandjes van Thailand. En ook een van de eilandjes waar de beruchte fullmoon party's gegeven worden!
Mensen die op Facebook mijn jaloersmakende berichtjes onder ogen willen komen (want helaas herkent mijn mobiel het uploadprogramma voor foto's van waarbenjij.nu niet). Hebben gezien dat we het beste voor het laatste hebben bewaard... Want eerlijk waar, het lijkt wel of we in een tropische reisbrochure zijn beland. Witte stranden, helderblauwe zee, palmbomen in overvloed en een prachtige onderwaterwereld!

De gehele reis vanaf februari tot nu is geheel op gevoel gegaan, we zijn wegen ingeslaan die we van tevoren niet hadden gepland, we hebben dingen ondernomen waarvan we het bestaan niet kenden, we hebben culturen ervaren die geen enkele vergelijking met Nederland hebben, we hebben mensen ontmoet die onze harten hebben geraakt, dingen gezien waarvan we dachten dat het alleen in reisbrochures bestond maar vooral dingen geleerd die we nooit meer zullen vergeten...

Deze hele reis heeft onze horizon enorm verbreed door de veelzijdigheid op zoveel gebieden...

Dat alles laten we rustig bezinken op onze laatste paradijselijke bestemming en met een goed knal-je-reis-uit-Fullmoon-feest. We moeten toch op een manier van dat virus af zien te komen voor we thuis zijn.. Want de overvloed aan hangmatten en hutjes op het strand zal in Nederland niet zo snel vervult worden aangezien we hebben vernomen dat er weer vorst aankomt?!

Als we weer helemaal genezen zijn, komen we met alle liefde vanaf 28 april weer met jullie knuffelen, kletsen, lachen, feesten en genieten:)!

Tot snel lieve mensen.
Ontzettend leuk dat jullie onze avonturen wilde meebeleven vanaf dit stukje digitaal dagboek op het web.

Liefs,
Suzan en Branko