via Phnom Penh op naar Vietnam!

Wat een mens wel niet allemaal kan beleven in een paar dagen.
dat besef ik me iedere keer als er tijd en wifi is om jullie op de hoogte te houden.

Want we vinden het ontzettend leuk om jullie op de hoogte te houden van onze avonturen. En tegelijkertijd is het voor mezelf een moment van bezinning. Door allles op te schrijven herbeleef je alles weer en besef je je dat zo'n reis als dit zoveel met moois met zich mee brengt!

In Cambodja zijn we nog verkast naar Phnom Phen, een andere enorme stad in Cambodja waar we drie nachten hebben doorgebracht om ons visum te regelen voor Vietnam en wat van de stad te zien. Niet heel veel bijzonders dan wat markten bezoeken, locale mensen spreken en uit kokosnoten drinken (klinkt vervelend he;)..

Tijdens onze reis hebben we al veel leuke mensen ontmoet van over de hele wereld. Maar het grappigste tot nu toe is nog wel dat er twee engelse meiden zijn die we sinds Koh Chang steeds tegen het lijf zijn gelopen. Kun je het je voorstellen.. Een stad van 130.000 mensen exclusief toeristen en je ziet elkaar op straat lopen. In Phnom Phen zelfs 1,3 miljoen, en dan blijk je in dezelfde bar een biertje aan het bestellen... Het is te grappig voor woorden! Dit overkomt je in Amsterdam zelden, zelfs in Leiden is het uniek.

Je kan je voorstellen dat we ondertussen een erg leuke band hebben opgebouwd en toen we de reis naar Vietnam maakte hebben we bewust elkaar opgezocht in plaats van het aan het toeval overgelaten. Maar wie weet dat we elkaar anders weer in een enorme stad tegen het lijf hadden gelopen haha!

Want ja, je leest het goed..
We zijn onderhand in Vietnam aangekomen.
Onze favoriete bestemming vanuit Nederland gedacht. Wat we vooraf hadden gelezen, gehoord en gezien over dit land sprak ons enorm aan. We waren dan ook erg enthousiast toen het visum binnen was en we een bus hadden geregeld naar Ho Chi Minh City, een grote stad in Vietnam die dichtbij Cambodja ligt.

Weer de grens overgestoken, weer een stempel in ons paspoort (jeej!) en weer een ander geldsoort en andere taal.
we proberen altijd zo snel mogelijk de woorden, hallo en dankjewel te leren omdat dit uit ervaring enorm wordt gewaardeerd door de bevolking. En zelf vinden we het fijn dat we op z'n minst iets van hun klanken kunnen nazeggen. Want ja, het klinkt echt totaal anders als een europese taal.

Als voorbeeld:
Dankjewel (geschreven zoals je het zegt) in:
Thailand: sawade ka (vrouwen) sawade kap (mannen)
Cambodja: akkon
Vietnam: comm ugg

Zo.. Hebben jullie ook weer wat geleerd haha!

Terug op het verhaal over Vietnam.
Het grote nieuws is: we zijn miljonair geworden!
Al is het in in Dong, het klinkt gewoon leuk;). Hier is namelijk 1 euro gelijk aan 30.000 Dong. Dus ja, dan ben je al snel miljonair haha!

Vietnam is voor nu sinds zes dagen onze thuisbasis.
We hebben drie nachten in Ho Chi Minh City doorgebracht. Wat vrij veel leek op de grote steden van Cambodja. Logisch!
Want het is helemaal overgenomen door toerisme waardoor er weinig van het eigen land over blijft in zo'n stad. Maar de trip richting de stad liet ons al zien dat Vietnam een prachtig groen land is waarbij onze liefde voor palmbomen ruimschoots wordt bevredigd!

We verbleven hier in een schattig hostel dat werd gerund door een oud Vietnamees koppel dat krom liep en amper engels spraken maar dat maakte het voor ons des te leuker en liever. Wat een lieve mensen..

Waar we in Cambodja de Killing Fields hebben overgeslagen, zijn we in dit land wel meer te weten gekomen over de oorlog.
We zijn samen met de Engelse dames naar de Ho Chi Minh tunnels gegaan. Dit zijn de ondergrondse tunnels waar de bevolking heeft geleefd toen Amerika oorlog met hun voerde. 270 km aan ondergrondse tunnels waar links en rechts kamers zijn. We troffen het met een gids die zelf in die oorlog had meegevochten voor de Amerikanen. Hij kon ons dus allerlei verhalen vertellen over hoe de Vietnamese ongelofelijk slimme manieren hadden om het sterke leger van Amerika aan te kunnen. Allerlei valkuilen met speerpunten van bamboo, kleine gaten waar Vietnamese zich in verschuilde waardoor ze de Amerikanen onverwachts konden beschieten en toch wel het meest bizarre dat ze op het idee zijn gekomen om onder de grond te gaan leven.

Tijdens dit bezoek zijn we uiteraard ook door zo'n tunnel gelopen of eerder gezegd, gekropen! We begrepen meteen waarom de gids steeds de Amerikanen de fat ass'es noemden. Want die tunnels waren zo nauw, daar kunnen ook echt alleen de aziatisch gebouwde mensen in. Ongelofelijk hoe smal dat was! En dan hadden ze nog voor de toerisme de tunnels van 80 cm naar 100 cm breed gemaakt.

Toen werd het tijd om de grote steden in te ruilen voor puurdere locaties. Want zo'n stad is leuk, genoeg slaapplekken, genoeg bier, genoeg medebackpackers maar echt iets meepakken van de cultuur doe je niet echt. En daar komen we juist voor!

Dus op naar de Mekong Delta!
Om 14:00 uur werden we opgehaald (die ochtend kwamen we per toeval bij een dierentuin uit waar we geweldige dieren hebben gezien voor een kwartje als entree!!) voor onze bustrip en wel door motorcowboys. Yeah! Eindelijk mee doen in die enorme chaos in het verkeer.. Backpack tussen de benen van de cowboy en wij achterop. Zo gaaf!