Started from the bottom, now we are here

Rapper Drake mag deze titel van mijn eerste officiële blog over Ibiza op zijn naam zetten.
Het is de titel van een hiphop nummer dat op dit moment erg populair is. En toevalligerwijs omvat het alle omstandigheden van ons Ibiza avontuur. Waarom? Lees snel verder..

Want; hoe vergaat het die tortelduifjes nu precies in het zonnige oord Ibiza?! Met een 18 jaar oude wagen naar Spanje vertrekken, is dat niet wat ambitieus? Ambitieus zijn we zeker te noemen betreft het ontdekken van alle onmogelijke hoekjes van de wereld. Nu ligt Ibiza maar op een steenworp afstand van ons originele geboorteland maar toch maak je er een heel avontuur van als je dat op deze manier van start gaat.

Om je meteen gerust te stellen, momenteel zitten we veilig en wel in Ibiza. Een volgeladen kofferbak, gevulde koelbox en een hoop enthousiasme heeft ons twee dagen later, op 1 juni om precies te zijn, de eerste meters op Ibiza laten betreden met de Citroën Xantia. Onderhand zijn we zes weken verder, is de voorraad Hollandse lekkernijen op en kunnen we zeggen dat onze benen geen melkflessen meer zijn. Maar wat is er in die zes weken allemaal gebeurd?

De eerste twee weken stonden in teken van ontspanning:
- het eiland ontdekken in haar glorie en haar wegen want man, man, man wat hebben wij een hoop overbodige meters gemaakt doordat we de weg nog niet goed kenden.
- uiteraard hebben we de Spaanse keuken met plezier beter leren kennen.
- verblijven bij een AirBnB adres in het prachtige dorpje Santa Getrudis.
- onderdompelen in de hippie vibe
- wat Spaanse kleur op doen
- oriënteren naar werk en mogelijk toekomstig huis.
- hier en daar alvast wat Spaanse woorden op te vangen
- maar vooral het eiland tot ons in te laten werken met al haar magie en pracht…

Niks bijzonders hoor ik je denken, vakantie vieren kunnen we allemaal. Hoe is het nu precies om als inwoner te leven op zo’n populair eiland? Dat zal ik jullie uitleggen…
Na die twee weken begon het ‘echte leven’ op Ibiza. Branko mocht aan de slag bij zijn nieuwe baan. Voor diegene die nog niet precies helder hebben wat hij precies doet: hij werkt bij www.huishurenibiza.nl en voorziet hier de rijke(?) toerist van het huren van prachtige stulpjes, of beter gezegd; kasten van huizen, op dit eiland en neemt in het bijzonder de Duitse tak op zich. Dit houdt in dat hij veel e-mail en belcontact heeft en af en toe de mensen onthaalt die voor een klein fortuin een weekje vakantie hebben geboekt bij hen. Het kantoor deelt hij met drie Nederlandse dames die hier al langere tijd wonen. Het bevalt hem bijzonder goed om op teenslippers naar zijn werk te mogen en onder deze vakantiegerelateerde omstandigheden te werken.
Suzan zette haar werk voort als freelancer voor een mooi Heineken evenement en probeert nu een zodanig netwerk op te bouwen dat zij op oproepbasis bij verschillende commerciële bedrijven inzetbaar is.

Dat het een populair eiland is, is vast niemand ontgaan. Maar dit jaar spant de kroon betreft werkzoekende en woningzoekende. Uiteraard zijn wij niet de enige dromers die graag een leven opbouwen op dit mooi stukje Spanje. Vele mensen komen hier naartoe met ambitie en talent, maar moeten terugkeren wegens tekort aan woningen of te weinig inkomen. Het is een soort crisis te noemen, om maar even een ernstige term er in te gooien. Ondernemende goudzoekers die tijdens het hoogseizoen rijk willen worden, daarbij misbruik maken van de welwillende werkzoekende. Rijke slimmeriken die bestaande appartementen opkopen en die voor driedubbele prijs verhuren aan de gek die het maar wil betalen, maar hierdoor dus weinig betaalbare woningen overblijven voor nieuwe inwoners.
Als kersverse eilandbewoners is het dus maar hopen dat het eiland je hartelijk ontvangt en er wonderbovenwonder ergens een baan of woning vrij komt. Betreft deze situatie; we waren hiervan al op de hoogte in Nederland. Niet voor niets waren we bezig om een caravan aan ons barrel vast te plakken zodat we alvast een huisje bij ons hadden en dus alleen een mooie campingplaats moesten scoren. Maar door het gemis van een trekhaak en het te kort aan tijd zijn we toch zonder ‘woning’ vertrokken. Maar dat het daadwerkelijk zo overbevolkt en moeilijk zou zijn hadden we niet verwacht..

‘Gestart vanaf de grond, maar nu zijn we hier’: de letterlijke vertaling van de titel van deze blog.
Verhuizen naar een ander land betekend letterlijk met niks beginnen en langzaam alles opbouwen...
Gestart met niks meer dan een oude auto vol spullen, tot een huis op de eerste etage, letterlijk gezien leven we dus niet meer op de grond. (Voor de mensen die het nog niet wisten; het is werkelijk een wonder maar het is ons gelukt een woning te vinden).
Branko met een zeer fijne werkgever, Suzan die als VIP hostess bij een R&B club genaamd Club Swag werkt. En het allerbelangrijkste, de rust en ruimte in ons hoofd om het leven en de mensen weer tot in haar puurste vorm te mogen ervaren maakt ons tot best wel een klein beetje trots koppel dat zich toch maar door deze ‘crisis’ heen werkt.

We zijn razend benieuwd wat ons nieuwe leven hier ons zal brengen, wat het ons zal leren als mens, welke magie het eiland nog meer voor ons in petto heeft, welke mensen we zullen ontmoeten, wat het hoogseizoen brengt naast drukte en warmte, of we ooit overgaan op dreadlocks kapsel of juist flitsende jetsetters worden…


Jullie lezen het de volgende keer!