Mission impossible, completed!

Precies twee jaar en negen maanden verder, is het moment daar gekomen dat deze avonturiers hun spullen weer verzamelen, de nieuwe belevenissen, vrienden en kennis meenemen in hun hart, klaar om weer de grote overtocht te maken in hun oude barrel….
Wie had ooit durven denken dat deze spontane actie ons zoveel zou mogen brengen?
Gekomen met een auto vol dromen, verblijvend in een paleisje aan de kustlijn van Ibiza en het weten te organiseren dat het eiland daadwerkelijk hun thuis werd. Inclusief dierbare vrienden en onuitwisbare herinneringen met dank aan het prachtige landschap van Ibiza en het heerlijke klimaat.

Met een aantal doelstellingen kwamen we richting het eiland gescheurd:
1: we willen Spaans leren spreken
2: we willen ervaren hoe het is om echt in het buitenland te wonen
3: we willen een sociaal leven opbouwen
4: we willen meer quality time met elkaar
5: minimaal vijf paar badslippers verslijten, omdat je geen ander schoeisel draagt dan deze zomerlook.

Ergens rond april 2017 zaten we, in het zonnetje op ons balkon aan ons Spaanse panini te knabbelen en keken we elkaar aan, een besef kwam ons beide tegemoet. Wow, volgens mij hebben we onze doelen bereikt! De checklist was volbracht! Oké, ons Spaans kan uiteraard altijd beter, en we hadden inmiddels al acht paar slippers versleten maar toch... Met enorme trots proosten we elkaars panini aan. We did it!

Waar een gemiddeld mens zou denken: Top jongens! Daar moet je lekker nog lang van blijven genieten! Zo gaan er juist bij ons radertjes draaien. Kunnen we nieuwe uitdagingen voor onszelf blijven ontwikkelen hier? Zijn er genoeg redenen om hier nog jaren te blijven? Zijn de winters niet misschien zonder die uitdagingen, heel saai zo nu we ze al drie keer hebben meegemaakt hoe dit eiland volledig uitgestorven achterblijft als de toeristen weer terug in hun werkleven duiken? Is het iedere zomer opnieuw zoeken naar een baan voor Suzan niet een keer klaar? En, is Branko niet toe aan een nieuwe uitdaging na bijna drie jaar bij www.huishurenibiza.nl te hebben gewerkt?
De wereld is tenslotte nog zoveel groter dan deze molshoop!
Maar goed, de zomer stond alweer bijna voor de deur, oftewel: Lang Leve de feestjes, gekkigheid, drukte en zonnige dagen! Dat wilden we uiteraard niet missen. Maar we gingen wel beiden aan de slag met nieuwe plannen maken voor de toekomst.

En alsof bepaalde besef momenten, altijd ongemerkt deuren doen openen… Liep Suzan begin mei tegen de vacature van KLM aan. Dat klinkt interessant! Daarmee kan zij de hele wereld over vliegen en nog betaald krijgen ook! Een vergeten meisjesdroom kwam weer tot leven en voor ze het wist zat ze in de laatste ronde van de sollicitatie. Ondertussen draaide het seizoen weer in volle gang en waren Branko en Suzan beide lekker in de weer bij huishurenibiza.nl op kantoor. Tot het belletje kwam van KLM; “Gefeliciteerd Suzan de Groot, je bent aangenomen! Wanneer zou je de cursus willen beginnen?”. Verrast en excited stamelde ze wat aan de telefoon dat ze eerlijk gezegd in het buitenland woont en daar nog wat werkafspraken had waardoor ze niet zomaar van het eiland kon. Of ze haar alsjeblieft terug zouden kunnen bellen als er eventueel een cursus zou beginnen in november. Daarmee was de kogel door de kerk, de kleine wereld die we de afgelopen jaren zo hadden omarmt, zou weer groter worden.

Nu is het moment toch echt aangebroken. De stoffige verhuisdozen mogen weer achter de kast vandaan gehaald worden. Afscheid nemen van vrienden is een dagelijks onderdeel (gelukkig voor ons, gaan er meerdere mensen weg waardoor we ons niet al te eenzaam voelen in ons nieuwe plan) en proberen we van alles wat afgelopen jaren zo normaal is geworden, weer extra te genieten!
Aan het einde van deze maand stappen we weer over de drempel van ons huis in Leiden wat we toen der tijd hebben achtergelaten. Beiden ruim twee jaar ouder, wijzer(?) en ervarener zullen we weer de wereld instappen die we ‘ook’ zo goed kennen: de wereld van Nederland. Suzan in haar smurfenpak van KLM, Branko als eigenaar van een nieuw bedrijf wat hij opstart.

Gek en spannend zijn wel de hoofdwoorden die we momenteel aan deze nieuwe stap koppelen. Maar uiteraard betekend het ook weer zoveel moois! We kijken met andere ogen naar het kikkerlandje, we hebben familie en vrienden gemist, we kunnen tante en oom spelen voor ons neefje en er is nooit gezegd dat we daar nu eeuwig moeten blijven… tenslotte zijn wij Branko en Suzan en moet er wel avontuur in het leven zijn;)