Zuid-Amerika wordt ontdekt...

Het laat je je fleurigste outfit aantrekken, de behoefte om je dansschoenen aan te trekken en de zomer in je bol te laten komen... dat is Cartagena voor mij.

Noem het toeristisch, maar ik neem het allemaal als zoete koek. Wat een verademing, wat een kleuren, wat een heerlijke plek en temperatuur om rond te struinen op slippertjes gewapend met camera en een hoofd vol nog onbekende dromen over Colombia!

De eerste, prachtige reisplaatjes verschijnen al op social media. Maar wat schuilt er precies achter deze foto's, wat doen we opeens in Colombia en in wat voor wereld zijn we precies beland?!

Colombia kwam uit de trechter na wikken en wegen onder druk van dé KLM werelddeal aanbiedingen. Globetrotters zoals wij kunnen zo'n vliegactie niet aan onze neus voorbij laten gaan en zodoende werd er uiteindelijk tussen al die veelbelovende bestemmingen gekozen. Met minimale voorbereiding door gebrek aan tijd stonden we met gevulde backpack en vol goede moed op 2 maart op Colombiaanse bodem.

Het vliegtuig dropte ons in de stad Bogota. Een stad met 10 miljoen inwoners en geen openbaar vervoer. Stel je dus voor, dag en nacht file, te voet, per fiets en met de auto... er is geen ontkomen aan de ophoping van de enorme aantallen aan mensen die van A naar B moeten. Gelukkig stond daar een oude bekende van ons uit Mallorca, Sven (onze manager tijdens de werkvakantie waar Branko en ik elkaar acht jaar geleden hebben ontmoet) om orde te scheppen in de chaos. Hij woont inmiddels drie jaar in deze stad nadat hij voor de liefde zijn geliefde eiland heeft verlaten. Zigzaggend door het verkeer loodste hij ons bij ons hotelletje en hadden we na al die jaren een diner alsof er nooit tijd tussen had gezeten. Mooi om te zien hoe je door te reizen, mensen die je kent overal op de wereld kunt tegenkomen.

Een fietstour gaf ons zicht op de grote stad waar Amsterdam een peulenschil bij is om doorheen te fietsen. Engelse invloeden, straatartiesten, smalle straatjes, velen mensen en een hoop hoge gebouwen vullen het straatbeeld. Welvaart is hier zichtbaar aanwezig, wij voelen ons zelfs met onze backpack look onder het motto: "van een kale kip kun je niet plukken" behoorlijk uit de toon vallen tussen al dat keurig geklede Colombiaanse volk.
Op weg terug, uiteraard in de file, beseffen we ons hoe onwerkelijk zo'n stad als dit voor een Nederlander is. Laat staan deze twee die al maanden op een eiland vertoeven waar in de winter zo goed als niemand woont.Tijdens je vakantie in de file staan is niet helemaal het idee... is er niet een plek met iets meer frisse lucht en minder verkeer? Op aanraden van andere, want tja, wij hadden geen enkele planning, vliegen we de volgende dag naar San Andres, het Caribische eiland van Colombia.

Bananenbomen, Colombiaanse tinto koffie en een zeebriesje maakt ons wakker die volgende dag in ons geboekte hotel via booking.com. Deze website neemt het begrip hotel blijkbaar breed op want we blijken bij een oud stel in huis te slapen. Maar zo is een doorgezakte auto zonder spiegels en enorme sterren in de voorruit ook nog steeds toegestaan om als taxi te functioneren op dit eiland, dus waar hebben we het over? We dopen deze Caribische plek dan ook snel om tot Curaçao 0.1, geen 2.0, want het is eerder zo'n 50 jaar terug in de tijd. Salsa brult uit de restaurantjes, plaatselijke bevolking drinkt biertjes aan de kust of langs de straat, het helderblauwe water lonkt. En wij, wij lopen er nog eerlijk gezegd als een stel lamgeslagen toeristen rond... is het de jetlag, is het de vaccinatie, is het de slechte voorbereiding? De klik met de Colombia is er nog niet helemaal. Mogelijk toch verpest door de Aziatische idealen van lage prijzen, bamboohutjes en makkelijke reismogelijkheden? We kijken elkaar aan in ons veel te dure, afgerachte kamertje en beslissen spontaan ons gevoel te volgen: weg van dit gekke eiland en een volgende poging dan maar, Cartagena!

Caribisch gebied verlaten voor een stad kan een risico zijn. Maar zoals je aan het begin van deze tekst leest, bij aankomst in deze stad verwonderen we ons per direct aan het geen dat voor ons opdoemt. Een kleurrijke stad, weinig verkeer, barretjes, muziek hier en daar, zichtbaar toeristisch en een hoop cultuur komt ons tegemoet. Wauw, wat een sfeer ademt deze plek uit! Dit is toch wel stiekem het onbewuste beeld van Colombia dat in ons hoofd opkwam toen we die KLM deal inkopten. Zwoele avonden, zonsondergang, mooie dames over straat en de salsamuziek die op de achtergrond door de straatjes hoorbaar is... hier kunnen we ons voorlopig wel even vermaken!

Reizen is en blijft een avontuur waarbij je geregeld uit je comfortzone moet stappen. Altijd spannend en uitdagend, niet altijd makkelijk... maar met dit soort ontdekkingen kan je als mens alleen maar dankbaar zijn voor deze geweldige positie om de wereld een stukje beter te leren kennen.

We zijn reuze benieuwd wat het land ons nog meer te bieden heeft...voorlopig vertoeven wij nog even in deze prachtige stad!